اسداله قربان زاده – سال های قبل فرماندار وقت زنجان از تغییر دبیرستان ماندگار شریعتی زنجان به موزه علوم و فنون خبر داد.
آن زمان اداره کل آموزش و پرورش دست به کار شد و واکنش نشان داد، اینکه با کمبود فضای آموزشی دست به گریبان هستیم و نمی شود. میراث فرهنگی استان هم وارد فاز تبدیل کاربری شد تا در نهایت راه به جایی نبرد. تا اینکه طرح تهاتری برد- برد مطرح شد تا میراث با ساخت ساختمان جدید مدرسه در محل آموزش و پرورش ناحیه دو سابق موزه ( محل کنونی ساختمان دبیرستان) را تحویل بگیرد. نه میراث پول ساخت دبیرستان را داشت و نه آموزش و پرورش مایل بود. این حرف های فرماندار راه به جایی نبرد.
همین چند سال قبل بود که آموزش و پرورش استان یک سری طرح ها را در حیاط بزرگ دبیرستان با شکل و شمایل جدید شروع کرد. کاری به این ندارم که ساخت چند طرح چقدر زمانبر بود و بالاخره هنوز هم نیمه کاره رها شد. صحبت از طراحی عجیبی است که هر بیننده ای را مات و مبهوت این حرکت آموزش و پرورش استان می کند.
علف های هرزی که در کناره های این طرح ها رشد کرد و سر آخر حیاط دبیرستان به صحرای سوخته ای شبیه شده است. درست از ورودی این دبیرستان ماندگار تا فضای پشت آن تا چشم کار می کند، کیفیت پایین آسفالت را می بینی و برای منی که زمانی در آن درس خوانده بودم، هیچی تغییری در دبیرستان شاهد نبودم. همان رنگ آمیزی ۱۵ سال گذشته درب و دیوارها زیر نور شدید آفتاب تابستانی باقیمانده است.
با این اوضاع آشفته که آموزش و پرورش اقدامی برای بهسازی و نوسازی دبیرستان انجام نداده، آیا بهتر نیست، زمینه برای تبدیل به موزه در این دبیرستان کلید بخورد؟ شاید این تغییر کاربری مرهمی بر زخم های دبیرستان تاریخی باشد.
