میربهاء الدین فرزند مسیحا در سال ۱۲۳۳هجری شمسی در زنجان متولد شد. وی فعالیت اقتصادی خود را با عنایت به اینکه پدرش در قید حیات نبود، بدون پشتیبانی مالی و با سرمایه ای ناچیز برابر یک چتور یا به عبارتی دوازده قران و ده شاهی شروع کرد.
میر بهاءالدین در ابتدا به خرید و فروش تنباکو پرداخت و به سختی و مشقت فراوان امرار و معاش کرد. وی پس از سال ها توانست دو راس گوسفند خریده و به شخص مورد اعتماد در روستای دگرمان درسی بسپارد تا از عایدی آن بهره مند شود.
مرحوم میربهاءالدین با مبلغی که از عایدی گوسفندان به دست می‌آورد تواند چند شعیر از همان روستا را خریداری نماید. بدین ترتیب پس از چند سال،شش دانگ روستای مذکور به ایشان تعلق گرفت . وی در همان زمان در بازار پایین زنجان نیز حجره پارچه فروشی داشت.
مرحوم میر بهاءالدین ۶۵ سال به فعالیت اقتصادی پرداخت. از آثار ماندگار وی می توان به پل میربهاالدین بر روی زنجانرود واقع در ابتدای جاده بیجار، یک باب مسجد واقع در خیابان امام پایینتر از سبزه میدان معروف به مسجد حاج تقی شریعتی ،شش دانگ حمام واقع در بازار زنجان معروف به حمام میری، ششدانگ قنات میربهاالدین در زنجان که برای احداث آن مبلغ شش هزار ریال در وصیت نامه ایشان مقرر شده بود که پس از فوت وی پسر سوم مرحوم با اموال شخصی خود آن را به پایان رساند.
البته یک باب آب انبار در پشت مسجد که امروزه به عنوان قسمت زنانه مسجد استفاده می شود در کنار شش دانگ روستا به نام سهله که عواید آن وقف فقرا و مستمندان بود، از دیگر آثار ماندگار آن مرحوم در زنجان است.
سه دانگ از روستای دگرماندرق که وقف فقرای سادات و طلاب، اطعام مساکین و روضه‌خوانی شده بود. ۳۶ دکان در میدان آهنگران که درآمد آن صرف کمک به تحصیل طلاب علوم دینی می شد، از دیگر یادگارهای میربهالدین است.
مرحوم میر بهاءالدین از ابتدای جوانی فردی بخشنده و نیکوکاری بود و هر جا افراد مستمند را می‌دید به آنها یاری می رساند تا جایی که به همراه پسرسومش شب ها خورجین پر از گندم و برنج و نان بر دوش گرفته و به خانه گرسنگان می بردند. ایشان در سال ۱۲۸۶ که سال قحطی بود با احسان و بخشش های خود جان بسیاری از افراد نیازمند را از مرگ حتمی نجات داد. سرانجام این مردم نیکوکار در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی چشم از جهان فرو بست.
